Ο Ντίμο κάθεται στον ντουκιανέ
στον ντουκιανέ, στο εργαστήρι
γαλάζια τσόχα ράβει
γαλάζια τσόχα, βιολετιά
Φύγε Τρόπτσο, πήγαινε
η Ντένα δεν είναι, κοιμήθηκε
Από ‘κει πέρασε τρελονιός
τρελονιός ανύμφευτος
Μίλησε στον Ντίμο κι είπε:
Αχ, βρε, Ντίμο, τρελο-Ντίμο…
Φύγε Τρόπτσο, πήγαινε
η Ντένα δεν είναι, κοιμήθηκε
Αχ, βρε, Ντίμο, τρελο-Ντίμο
πού την έχεις αυτήν την ομορφιά,
αυτήν την ομορφιά, αυτήν τη χάρη;
Αποκρίνεται ο τρελο-Ντίμο…
Φύγε Τρόπτσο, πήγαινε
η Ντένα δεν είναι, κοιμήθηκε
Αχ, βρε, τρελονιέ, αχ, βρε, τρελοπαλίκαρο
εμένα κοιτάς και απορείς
πού να δεις την αδερφή μου
την αδερφή μου, την Αγγελίνα
Φύγε Τρόπτσο, πήγαινε
η Ντένα δεν είναι, κοιμήθηκε
Η Αγγελίνα η Κατερίνα
την ημέρα λάμπει σαν τον ήλιο
ενώ τη νύχτα σαν αστέρι
σαν το αστέρι τον Αποσπερίτη
Φύγε Τρόπτσο, πήγαινε
η Ντένα δεν είναι, κοιμήθηκε
* οι στίχοι υπάρχουν και εδώ