Κάποτε στη χώρα του "Δημοκρατιστάν"

Και η "πλάκα" είναι ότι κάποιοι ακόμα συζητούν για το αν πρέπει να γίνουν εκλογές και πότε.
Ξεχνούν προφανώς ότι εκλογές γίνονται μόνο στις αληθινές δημοκρατίες.
Οτιδήποτε άλλο λέγεται κεκαλυμμένη δικτατορία.
Μ' αρέσει που μεγάλη μερίδα των πολιτών τελευταία "απασχολείται" αποκλειστικά σχεδόν με το "Μακεδονικό" και ξεχνά τη ρίζα του κακού.
Λες και το θέμα αυτό δεν είναι απόρροια του "δημοκρατικού" πραξικοπήματος που έγινε πριν από λίγα χρόνια και άμεσα συνυφασμένο μ' αυτό.
Μα τί να τις κάνει κάποιος τις όποιες βρωμοεκλογές σας, λατρεμένοι μου ψευταράδες;
Μόνο 99 χρονάκια είναι και η "κανονικότητα" είναι ήδη εγγυημένη από τώρα.
Το είπε και ο αρχιψεύταρος.
Οπότε δεν βλέπω καν το λόγο να προκηρυχθούν εκλογές για τις επόμενες μερικές δεκαετίες τουλάχιστον.
Τσάμπα τόσα έξοδα για το απόλυτο τίποτα;
Θα μπορούσατε να κάνετε διακοπάρες πολυτελείας μ' εκείνα τα χρήματα όλο το σκυλολόι.
Ούτε τόσο δεν σας κόβει πια;

"Πολυπτυχιούχοι" και "πολυεπιστήμονες"... να φάνε και οι κότες

Για τη συνέχεια:
https://www.protothema.gr/greece/article/859433/me-4-plasta-ptuhia-o-dioikitis-tou-kratikou-nikaias/

Ενώ αυτά συμβαίνουν στην Αθήνα, κάποιοι άλλοι εδώ στην Ξάνθη παλεύουν με το "θηρίο" που λέγεται "ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ" και το οποίο πιστώνεται στα "επιτεύγματα" του Γενικού Νοσοκομείου Ξάνθης.
Χθες, Κυριακή 27/1/2019, έπρεπε να κλείσω ένα ραντεβού για το οφθαλμολογικό στα εξωτερικά ιατρεία.
Ε, λοιπόν, θέλω να ενημερώσω και δημόσια τους Ξανθιώτες ότι μέσα στα πρώτα 30 δευτερόλεπτα περίπου το κατάφερα.
Κάποιοι άλλοι όμως, γνωστοί μου, που επιχείρησαν να κάνουν το ίδιο έμειναν με το πληκτρολόγιο στο χέρι, γιατί από το πρώτο λεπτό κιόλας (ίσως και λιγότερο) η λίστα είχε συμπληρωθεί.
Διάβασα τις προάλλες στον τοπικό ηλεκτρονικό τύπο καταγγελίες για το "απάνθρωπο" αυτό σύστημα και ότι πολλοί, μεγάλοι σε ηλικία, άνθρωποι δεν μπορούν να κλείσουν ένα ραντεβού και να πάνε στον γιατρό για κάποιο πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζουν.
Εδώ σας λέω ότι εικοσάρηδες νέοι που παίζουν την "τεχνολογία" στα δάκτυλα και δεν τα κατάφεραν.
Οπότε τί να πει κανείς για τους πιο μεγάλους.
Μόνοι τους δεν θα μπορέσουν να κλείσουν ραντεβού ούτε στον αιώνα τον άπαντα.

Με αφορμή το παραπάνω δημοσίευμα του "Πρώτου Θέματος" αρχίζω να υποψιάζομαι μήπως κι εδώ στο Νοσοκομείο της Ξάνθης κάποιοι έχουν "πλεόνασμα" ή / και "υπερπλεόνασμα" πτυχίων και συμβαίνουν όλα αυτά τα επικίνδυνα αριστεροπροοδευτικά τεχνολογικά "θαύματα".
Εύχομαι μετά και από το δημοσίευμα του "ΜΑΧΗΤΗ ΘΡΑΚΗΣ" στις 25/1/2019 (http://maxitisthrakis.blogspot.com/2019/01/blog-post_764.html) οι υπεύθυνοι να έχουν λάβει το μήνυμα και να μην χρειαστεί έρευνα των αρμοδίων ελεγκτικών οργάνων του δημοσίου για πτυχία και άλλα τινά.
Διότι το κακό όντως έχει αρχίσει να παραγίνεται.

Ο Σεϊτάν-Μινίστρος και οι κυρτωμένες εγκεφαλικές του πολυκαμπυλότητες

Η συνέχεια: http://www.estianews.gr/kentriko-thema/o-syriza-eksoflei-grammatia-kai-stin-ἄgkyra/

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε λίγους μήνες (δεν έχει καμία σημασία ο αριθμός) αποχαιρετά την εξουσία άκλαυτος.
Ο κ. Ζεβζέκ Χουσεΐν μπορεί να χτυπά τον κώλο του σε ό,τι επιφάνεια θέλει αλύπητα, αν αυτό του δημιουργεί έστω και κάποια προσωρινή ψευδαίσθηση σωματικής ή / και ψυχικής ευφορίας.
Αυτό δεν αλλάζει επ' ουδενί το αρνητικό κλίμα, τους συσχετισμούς δυνάμεων και τις τάσεις που έχουν διαμορφωθεί πλέον έξω στην κοινωνία.
Το τί έλεγε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ για να υφαρπάξει την ψήφο των πολιτών και τί έκανε μετά είναι γνωστό τοις πάσι πλέον.
Τα ίδια έκαναν και άλλα κομματικά μορφώματα στο παρελθόν και σκορπίστηκαν στους πέντε ανέμους.
Την ίδια μοίρα θα έχουν κατά πάσα πιθανότητα και οι σημερινοί τσαρλατάνοι και αδίστακτοι τυχοδιώκτες απ' αυτό το εκτρωματικό συνονθύλευμα που λέγεται Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Τον είδαμε πόσο "αριστερός" μα και "ριζοσπαστικός" είναι.  Κυρίως όμως είδαμε πόσο "δημοκρατικά" διάκειται στο ίδιο το εκλογικό σώμα που τον ανέδειξε στην εξουσία επειδή πίστεψε στα τερατώδη ψέματα του.
Αυτό ήταν όμως και πάει.  Τελεία και παύλα.
Ακριβής και λεπτομερής απολογισμός και απόδοση ευθυνών για τα έργα και τις ημέρες της κόκκινης χούντας υποθέτω ότι θα μπορέσει να γίνει μόνο μετά την οριστική αποκόλληση τους από τις καρέκλες της εξουσίας και την αποκατάσταση της δημοκρατίας (λέμε τώρα).
Έχω μια ισχυρή αίσθηση ωστόσο ότι φεύγοντας θα αφήσουν και αρκετές ή κάποιες τουλάχιστον εκκρεμότητες ως προς το πολυσυζητημένο "αριστερό" κυβερνητικό τους έργο.
Μία τέτοια "εκκρεμότητα" θα είναι κατά πάσα πιθανότητα και η αποτυχία τους να υλοποιήσουν τις σατανικές "πιλοτικές παρεμβατικές δράσεις υποστήριξης" για τους μουσουλμανόπαιδες στα νηπιαγωγεία της Θράκης.
Ποιος να το περίμενε ότι έξι "βαρβατόπυγες" νηπιαγωγίνες θα τα βάλουν με το ζεβζέκειο σύστημα και θα το βγάλουν νοκ-άουτ;
Κι όμως συμβαίνει.

Εύχομαι από τώρα καλό βόλι σε όσους ακόμα πιστεύουν σε "δημοκρατίες" και άλλα τέτοια σαχλά και σκέφτονται να χαραμίσουν μία ακόμη από τις λίγες ημέρες της ζωής τους, νομιμοποιώντας κάθε λογής και απόχρωσης βρικολακιασμένα κλεφτρόνια και απατεώνες για να του πιουν το αίμα.

Παρατήρηση:
Ο Διδασκαλικός Σύλλογος Ξάνθης να διορθώσει τον Τ.Κ. στην ταχυδρομική του διεύθυνση.

Οι Πομακοποιημένοι Βούλγαροι

Στρατολόγηση νέων χριστιανών ως γενίτσαρων
Μινιατούρα του Ματρακτσί Νασούχ Εφέντη, Σουλεϊμανναμέ 1558

Από την εφημερίδα "Τρουντ"
18.01.2019 • 09:00

Του καθηγητή Πλάμεν Παύλοβ
Μεταφράζει ο Ριτβάν Καρα-Χότζα

Ο Μιτχάτ Πασά λέει το 1878 ότι είναι γιοι της ίδιας χώρας, της ίδιας φυλής, του ίδιου έθνους

Το κράτος μας να σταματήσει την καθοδηγούμενη από ξένες δυνάμεις "πλύση εγκεφάλου"

Κατά τη διάρκεια της μακραίωνης σκλαβιάς εκατοντάδες χιλιάδες Βούλγαροι αποχωρίζονται την πατρική τους πίστη, τα ονόματά τους, συγγενείς, ένα μέρος του εαυτού τους.  Η μοίρα τους αυτή τους κάνει «άλλους», παρότι ο μητρικός βουλγαρικός τους λόγος σώζεται συχνά, ενθυμούνται τις παλιές οικογένειες, έθιμα, τραγούδια...  Όπως είναι γνωστό τέτοιοι Βούλγαροι ζουν στα βουνά της Ροδόπης, στο Αιγαίο, στη Μακεδονία του Πιρίν και του Βαρδάρη, στην περιοχή του Τέτεβεν (ενίοτε από εκεί ως το Οριάχοβο του Δούναβη), στην Αλβανία, στο Κοσσυφοπέδιο.  Σε διάφορες χρονικές στιγμές μεγάλες ομάδες απ' αυτούς - όχι μόνο από τη Βουλγαρία, αλλά και από την Ελλάδα και τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, μεταναστεύουν στην Τουρκία.  Μετά τους Κούρδους είναι μία από τις μεγαλύτερες  (και μη αναγνωρισμένες) μειονότητες στη νότιο γείτονά μας.  Τις περισσότερες φορές οι Βούλγαροι με ισλαμική πίστη, οι οποίοι διατηρούν τη μητρική τους γλώσσα, ονομάζονται Πομάκοι, αλλά και Αγριάνες, Τορμπέσοι, Γκοράνοι...  Η ετυμολογία του ονόματος "Πομάκοι" είναι αμφιλεγόμενη.  Μια από τις ερμηνείες είναι ότι οι πρόγονοί τους είχαν την ιδιότητα των «βοηθών» του κράτους, όπως είναι οι κατηγορίες των χριστιανών με στρατιωτικές υποχρεώσεις - ακρίτες (φρουροί), δερβενοφύλακες κ.ά.  Υπάρχει η άποψη ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν λάβει «αγαθά» (περιουσία), εξαιτίας της πιστής υπηρεσίας τους.  Πριν από έναν αιώνα και πλέον υπάρχει καταγεγραμμένη και η εκδοχή ότι γίνεται λόγος για «εξαναγκασμένους» να αλλάξουν την πίστη τους.  Όπως μπορούμε να δούμε, αυτές οι ερμηνείες δεν αποκλείουν η μία την άλλη.

Οι Βούλγαροι μουσουλμάνοι αναγνωρίζονταν ως Βούλγαροι και από τους ανώτατους αξιωματούχους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.  Ας θυμίσουμε το ειπωθέν το 1878 όχι από κάποιον άλλον, αλλά από τον Μιτχάτ Πασά: «Μεταξύ των Βουλγάρων υπάρχουν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο μουσουλμάνοι. Στον αριθμό αυτόν δεν περιλαμβάνονται ούτε οι Τατάροι ούτε οι Τσερκέζοι.  Αυτοί οι μουσουλμάνοι δεν έχουν έρθει από την Ασία για να εγκατασταθούν στη Βουλγαρία, όπως πιστεύεται ευρέως.  Είναι απόγονοι εκτουρκισμένων Βουλγάρων που ασπάστηκαν το Ισλάμ κατά τη διάρκεια της κατάκτησης και μετά απ' αυτή.  Αυτοί είναι γιοι αυτής της χώρας, της ίδιας αυτής φυλής, από το ίδιο έθνος...  Ανάμεσά τους υπάρχουν και τέτοιοι που μιλούν μόνο Βουλγαρικά...»  Ο μεγάλος Οθωμανός πολιτικός ήξερε τί έλεγε - το 1876 με πάθος ο ίδιος δηλώνει ότι οι σουλτάνοι έπρεπε να «εκτουρκίσουν» το σύνολο των Βουλγάρων, «...όπως εκτούρκισαν τους πατέρες μας...»

Αφού οι Οθωμανοί Τούρκοι κατέκτησαν τα βουλγαρικά εδάφη, οι χριστιανοί βρέθηκαν σε ένα κρατικό και νομοθετικό καθεστώς ξένο γι' αυτούς, όργανα ξένης προέλευσης, θρησκεία, νοοτροπία.  Στις διαδικασίες του εξισλαμισμού, παρά τις εύσχημες προφάσεις που αναδεικνύονται στα οθωμανικά έγγραφα, ο εξαναγκασμός κυριαρχεί.  Οι εκδηλώσεις βίας κατά του ατόμου, ιδιαίτερα των γυναικών και των παιδιών, αντικατοπτρίζονται σε χιλιάδες μαρτυρίες.  Μετά την αποκαλούμενη διαδικασία παλιγγενεσίας, ωστόσο, η θεωρία ότι η αποδοχή του Ισλάμ έγινε "οικειοθελώς" προωθείται όλο και περισσότερο.  Αν, ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις έχει υπάρξει λιγότερη αντίσταση, αυτή ήταν εκεί που κατά τον Μεσαίωνα κυριαρχούσε ο Βογομιλισμός.  Παρόμοια είναι και η εικόνα στη Βοσνία - οι σημερινοί Βόσνιοι, απόγονοι των Βογόμιλων, ασπάζονται το Ισλάμ.  Στις μεγάλες πόλεις και σε ορισμένες περιοχές, ειδικά στη βορειοανατολική Βουλγαρία, οι εξισλαμισμένοι δέχονται έντονη γλωσσική, βιοτική και ψυχολογική επίδραση.  Το αποτέλεσμα είναι η σταδιακή απώλεια της μητρικής γλώσσας, η αποδοχή της τουρκικής γλώσσας και συνείδησης.  Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι στη λαϊκή παράδοση η αποδοχή του Ισλάμ ισοδυναμεί με "εκτουρκισμό".

Πώς φτάνουμε όμως στον εξισλαμισμό των υπόδουλων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία χριστιανών και γιατί;  Σύμφωνα με τον γνωστό Τούρκο ιστορικό Μουσταφά Γκιοκμπιλγκίν: «Χρειάστηκε μεγάλο χρονικό διάστημα έως ότου τα χριστιανικά έθνη αναγκαστούν δια της βίας να ασπαστούν το Ισλάμ ή αναμονής για να γίνει σε εθελοντική βάση αυτό...  Την ίδια στιγμή ήταν αδύνατον Τούρκοι από την Ανατολία να μεταφερθούν και να εγκατασταθούν σε αυτά τα μέρη...  Το οθωμανικό στοιχείο στα Βαλκάνια δημιουργείται και εδραιώνεται, αφενός μέσω του δουλικού θεσμού, ιδίως των γενίτσαρων, αφετέρου - με την βίαιη αλλαγή της θρησκείας...»  Να τί είχε καταφέρει να δει το 1555 ο Hans Dernschwam: «οι Βούλγαροι δεν έχουν δικαίωμα να φορούν καλά ρούχα, κανείς δεν φέρει όπλα... Πρέπει να πηγαίνουν σε αγγαρεία σε απόσταση 50 ή 100 μιλίων και να πληρώνουν τέτοιους φόρους και δασμούς, ώστε να πεθάνουν από την πείνα... «Ας μην μιλήσουμε για τον φόρο "αίματος", που οδήγησε πολλές οικογένειες να αλλάξουν την πίστη τους, για να είναι τουλάχιστον στον άλλον κόσμο με τους γιους τους...  Το 1634 ο Henry Blount επισημαίνει: «οι χριστιανοί, εν τέλει, βλέποντας ότι είναι φτωχοί, αξιολύπητοι, συντεθλιμμένοι, ντροπιασμένοι, στερημένοι τα παιδιά τους, έρμαια της αυθάδειας του κάθε απατεώνα, αρχίζουν να ξανασκέφτονται και να προτιμούν αυτόν τον κόσμο εμπρός στο επέκεινα...  Αυτό κάνει χιλιάδες να στραφούν στον Μωαμεθανισμό.»

Θα επιστήσουμε την προσοχή σας σε μια ελάχιστα γνωστή περίπτωση που μαρτυρεί τη συνέχιση της εξισλαμιστικής πολιτικής ακόμη και τον 19ο αιώνα.  Το 2018 υπό την επιμέλεια της Πένκα Τσέρνεβα επανεκδόθηκε στο Λόβετς το πολύ ενδιαφέρον «Χειρόγραφο σύγγραμμα» του αρχιερέα Ευστάτη Ποπστέφανοβ με αναμνήσεις από το 1874 μέχρι τους Βαλκανικούς πολέμους.  Εδώ, όμως, θα επικεντρωθούμε στην αφήγηση του ιδίου σχετικά με τη γενέτειρα του, το χωριό Μπούνοβο, στην περιοχή της Σόφιας, πιο συγκεκριμένα για τους Μπαϊράμοβτσι.  Η μικρή τους κοινότητα αριθμούσε πέντε σπίτια (οικογένειες), «των οποίων οι κεφαλές ήταν:  ο Μεχμέτ πομάκ, η σύζυγός του Γκένα· ο Νεμπίν πομάκ, η σύζυγός του Λούλα· ο Ούσο πομάκ, η σύζυγός του Μπόνα· ο Βελία πομάκ, η σύζυγός του Νόνκα· ο Μέτο πομάκ, η σύζυγός του Ράντα...»  Οι Μπαϊράμοβτσι στα πάντα σχεδόν παρέμεναν συνδεδεμένοι με την παλιά πίστη.  «Στα σπίτια τους στο πιο εμφανές τιμητικό ανατολικό μέρος είχαν τοποθετήσει τα χριστιανικά καντηλάκια και εικόνες.  Και με τον πιο θερμό τρόπο όλοι τους υποδέχονταν τον πατέρα τους - ιερέα Στέφαν Νικόλοβ, όταν αυτός πήγαινε και ράντιζε τα σπίτια τους, ενώ εγώ σαν μικρό αγόρι κουβαλούσα το σκεύος με το αγιασμένο νερό... Και τις κόρες των Πομάκων του Μπούνοβο, αν και δεν ξεχώριζαν από την ενδυμασία και χόρευαν με αυτές των χριστιανών μέχρις ότου παντρευτούν, αυτές τις έπαιρναν για γυναίκες μόνο εξωτερικοί Τούρκοι από άλλες πόλεις και χωριά...»  Φυσικά, αυτοί οι «εξωτερικοί Τούρκοι» ήταν πάνω απ' όλα άνθρωποι με βουλγαρικό αίμα, οι οποίοι είχαν ασπαστεί το Ισλάμ γενιές ολόκληρες νωρίτερα.

Όλα δείχνουν ότι οι «Μπαϊράμοβτσι» από το Μπούνοβο ασπάστηκαν το Ισλάμ σχετικά πρόσφατα από τα μέσα του 19ου αιώνα.  Γιατί όμως αποκαλούνται με το όνομα της μεγάλης μουσουλμανικής γιορτής, το Μπαϊράμ;  Πιθανή απάντηση μας έχει αφήσει ο Εβλιγιά Τσελεμπί, ο οποίος το 1668 είδε το εξής:  «Όταν βγαίνουν από το τζαμί κατά τη διάρκεια του Μπαϊραμιού, αν την ημέρα εκείνη κάποιος άπιστος βγει έξω από το σπίτι, τον σκοτώνουν αμέσως.  Ωστόσο, στην εποχή μας, χωρίς να του δώσουν χρόνο, του κάνουν περιτομή και τον κάνουν μουσουλμάνο.  Αυτό είναι ένα σπουδαίο θέαμα...»  Ο Τούρκος περιηγητής μιλάει και για νέους, οι οποίοι λόγω οικογενειακών διενέξεων καταλήγουν παραπλανημένοι και ενάντια στις επιθυμίες των συγγενών τους να γίνονται μουσουλμάνοι.  «Τότε οι μουσουλμάνοι τούς εκθειάζουν, περιβάλλουν με φροντίδα αυτούς τους νεανίες, τους ντύνουν με τιμητικές ρόμπες και με πανηγυρικές πομπές και μουσική τους περιφέρουν στην πόλη...»  Αν πάλι αρνηθούν, τότε τους περιμένουν βασανιστήρια και θάνατος.  Τέτοιες ανθρώπινες τραγωδίες αντικατοπτρίζονται στις τύχες των λεγόμενων αγίων και νεομαρτύρων του 15ου - 19ου αιώνα - Γεωργίου Νέου Σόφιας, Προκοπίου Βάρνας, Ιωάννη Τυρνόβου, Ονουφρίου Γκάμπροβο, Ιγνατίου Στάρα Ζαγόρα...  Τραγική είναι η μοίρα της νεαρής κοπέλας Ζλάτα Μάγκλενσκα, μιας από τις περισσότερο τιμώμενες αγίους μας.  Στα τέλη του 18ου αιώνα απαγάγεται από εντόπιο μπέη, αλλά αρνείται να αλλαξοπιστήσει και δολοφονείται με τον πιο σαδιστικό τρόπο.  Πόσες κοπέλες και νεαρές γυναίκες όμως απήχθησαν και δεν άντεξαν;  Έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε αυτές τις Βουλγάρες;  Αυτές να κρίνουμε ή την απάνθρωπη ασιατική πρακτική που αψηφά ακόμα και τις επιταγές του Μωάμεθ;  Γεγονός είναι ότι κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα οι ίδιες οι τουρκικές αρχές υπό την πίεση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης προσπαθούν να σταματήσουν τους βίαιους «εκτουρκισμούς», αυτήν την εντύπωση τουλάχιστον θέλουν να περάσουν...  Να τί δηλώνει ο σουλτάνος ​​Αμπντούλ Μετζίτ στις 22 Ιανουαρίου του 1844:  «Κανείς από τους υποτακτικούς ραγιάδες της μεγάλης χώρας μου, χωρίς να έχει δώσει εκούσια τη συναίνεση του, δεν μπορεί να υποχρεωθεί με τη βία να δεχτεί τον Μωαμεθανισμό...  Εδώ και αρκετό καιρό σε ορισμένες περιοχές της αχανούς αυτοκρατορίας μου σε παράβαση των παραπάνω εντολών έχουν προκύψει περιστατικά επίμονου και βίαιου καταναγκασμού ατόμων να ασπαστούν το Ισλάμ παρά τη θέληση τους...»  Ο σουλτάνος, όμως, παρέλειψε να διευκρινίσει ότι η περίοδος αυτή κράτησε σχεδόν πεντακόσια χρόνια και ότι τα «προκύψαντα περιστατικά» ήταν γενική και πάγια πρακτική.

Στο παρελθόν οι μουσουλμάνοι επανειλημμένα έχουν γίνει αντικείμενο λανθασμένης πολιτικής και είναι καιρός να βρουν τη θέση τους ως αναπόσπαστο μέρος του σύγχρονου βουλγαρικού έθνους.  Γι' αυτό είναι πολύ ενθαρρυντική η δραστηριότητα του «Ιδρύματος Βουλγαρικής Μνήμης» και του Προέδρου της Δρα Μίλεν Βράμπεβσκι με τη νέα γενιά, της ανανεωμένης «Φιλοπατρίας» και άλλων μη κυβερνητικών οργανώσεων.  Αυτό δεν απαλλάσσει από την υποχρέωση το βουλγαρικό κράτος να επιδείξει βούληση και να τερματίσει την καθοδηγούμενη από ξένες δυνάμεις «πλύση εγκεφάλου».  Και ας καταστεί αρκούντως σαφές ότι η μεταχείριση των δικών μας μουσουλμάνων ως ξένης «εθνικότητας» ή «μειονότητας» είναι ένα ηθικό έγκλημα κατά της Βουλγαρίας, αλλά και κατά των ιδίων των μουσουλμάνων.

Μνήμη: Πώς εξοντώθηκε ο κυβερνήτης της Περιφέρειας του Αιγαίου, Δρ Κλέτσκοβ

Του ΓΙΑΝΚΟ ΓΚΟΤΣΕΒ
Μεταφράζει ο Ριτβάν Καρα-Χότζα

Στις αρχές του 1942 ο Δρ Στέφαν Κλέτσκοβ διορίστηκε περιφερειακός κυβερνήτης της νεοσυσταθείσας βουλγαρικής περιφέρειας του Αιγαίου με πρωτεύουσα την Ξάνθη.  Μέχρι τις 9 Σεπτεμβρίου 1944, το Αιγαίο από μια υπανάπτυκτη περιοχή μετατρέπεται σε μια γοργά αναπτυσσόμενη περιφέρεια υπό τη διοίκηση του Δρα Κλέτσκοβ συγκεκριμένα.  Μεγάλα χρηματικά ποσά εισρέουν από τη Σόφια - η γεωργία αναβαθμίζεται, κατασκευάζονται νέα κτίρια και δίκτυα μεταφορών.

Οι προσπάθειές του να αντιταχθεί στην απέλαση των Εβραίων του Αιγαίου που έχασαν τη βουλγαρική υπηκοότητα μετά την κατάληψη της περιοχής από τη Βουλγαρία με την υπογραφή της Συνθήκης του Νεϊγύ καταπνίγονται βάναυσα από τις γερμανικές αρχές.  Και όλο αυτό συνέβη παρά το πολύκροτο "σκάνδαλο" του με τις γερμανικές στρατιωτικές αρχές και τα σταλθέντα από τον ίδιο ως κυβερνήτη της περιφέρειας τηλεγραφήματα προς όλους τους δημάρχους στο Αιγαίο να μην επιτρέψουν την απέλαση των Εβραίων.  Και όταν καταφτάνει στην Ξάνθη ένα τηλεγράφημα από τον υπουργό Γκαμπρόβσκι για να στείλει τους Εβραίους του Αιγαίου προς το Κιουστενντίλ, ο Δρ Στέφαν Κλέτσκοβ εξέδωσε μια άλλη διαταγή - να παραμείνουν [στο Αιγαίο] όλοι οι Εβραίοι που είναι Βούλγαροι πολίτες.  Για την πλειοψηφία των υπολοίπων που η Αντάντ τους είχε αφαιρέσει τη βουλγαρική υπηκοότητα και υπάγονταν στη γερμανική δικαιοδοσία ήταν πέραν των δικών του αρμοδιοτήτων, για να κάνει κάτι γι' αυτούς.  Σώζονται ωστόσο πρακτικά της εποχής εκείνης από τα οποία προκύπτει ότι ο Δρ Στέφαν Κλέτσκοβ επιβάλλει αυστηρή τιμωρία σε στελέχη της διοίκησης και της χωροφυλακής που δεν προστάτεψαν τις περιουσίες των Εβραίων στις εγκαταλελειμμένες οικίες τους.  Παρόλα αυτά, από τους μεταφερθέντες προς το Κιουστενντίλ Εβραίους καταφέρνει να επαναπατρίσει στο Αιγαίο 37 απ' αυτούς, συμπεριλαμβανομένου του διάσημου γυναικολόγου Δρα Λέβι, πατέρα του διάσημου σήμερα σε όλο τον κόσμο Βούλγαρου συνθέτη Μίλτσο Λέβιεβ, και του καλλιτέχνη Ιωάννη Λέβιεβ, καθώς μ' αυτόν τον τρόπο σώζει από βέβαιο θάνατο αυτές τις δεκάδες ανθρώπων.

Στις 8 Σεπτεμβρίου 1944 ο Μπογκντάν Φίλοβ παραιτήθηκε από αντιβασιλέας.  Αργότερα το βράδυ στην Ξάνθη φτάνει τηλεγράφημα στον Δρα Κλέτσκοβ με πρόταση να αναλάβει την αντιβασιλεία.  Προετοιμάζεται να φύγει την επόμενη μέρα - 9 Σεπτεμβρίου, αλλά το πρωί το Ράδιο Σόφια ανακοινώνει ότι στη Βουλγαρία υπάρχει πραξικόπημα και ο Δρ Κλέτσκοβ αποφασίζει να περάσει τα τουρκικά σύνορα μαζί με Βούλγαρους βιομηχάνους.  Στις 18 Σεπτέμβρη του 1944 κοντά στο Σαρίσαμπαν (σημερινή Χρυσούπολη Καβάλας) ο Βούλγαρος περιφερειακός διοικητής συλλαμβάνεται από Έλληνες αντάρτες και στις 13 Οκτωβρίου του 1944 οι συγγενείς του μαθαίνουν ότι βρίσκεται στις φυλακές του Χάσκοβο.  Ο πεθερός του, γνωστός γιατρός του Σλίβεν, ο Δρ Καραμαλάκοβ, συναντάται μαζί του.  Κατά τη διάρκεια της συζήτησής τους ο Δρ Κλέτσκοβ λέει ότι θα τον σκοτώσουν.  Ήθελε να δει για τελευταία φορά τη σύζυγό του.  Όταν δύο ημέρες αργότερα, στις 15 Οκτωβρίου, η σύζυγός του μεταβαίνει στο Χάσκοβο, αυτός δεν βρισκόταν εκεί πια, γιατί είχε παραδοθεί από τη «Λαϊκή εξουσία» στους Έλληνες αντάρτες του ΕΛΑΣ.  Αυτό ισοδυναμούσε με καταδίκη του σε θάνατο από τη Βουλγαρία του "Πατριωτικού Μετώπου".

Ο Δρ Στέφαν Κλέτσκοβ και άλλα 15 άτομα από τη βουλγαρική διοίκηση του Αιγαίου παραδίδονται χωρίς οποιαδήποτε απόφαση ή σχετικό αίτημα οποιουδήποτε ελληνικού κυβερνητικού οργάνου στους αντάρτες, που είχαν καταλάβει την εξουσία παρά τις αντιδράσεις της ελληνικής κυβέρνησης.  Εκτελέστηκε με απόφαση τοπικού ελληνικού "λαϊκού δικαστηρίου".

Στις 13 Φεβρουαρίου 1945 ο Δρ Κλέτσκοβ θανατώθηκε με ιδιαίτερα σκληρό τρόπο, βγάζοντας πρώτα τα μάτια του, ενώ στη συνέχεια θάφτηκε ζωντανός ως το λαιμό και τελικά πυροβολήθηκε.

Πριν από την υποβολή του σε αυτές τις μεσαιωνικές θηριωδίες τού είχαν περιγράψει λεπτομερώς τί ακριβώς τον περίμενε.  Ο τάφος του πέριξ της Δράμας ακόμα δεν έχει εντοπιστεί...

(Από το φύλλο 19/2018 της τοπικής εφημερίδας του Ζλατογκράντ „Златоградски вестник”)

ΓΛΩΣΣΑ ΛΑΝΘΑΝΟΥΣΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΛΕΓΕΙ

http://maxitisthrakis.blogspot.com/2019/01/blog-post_49.html

Κάτι πρέπει να κάνεις και με δαύτους, φίλτατε Κωστάκη του Υπουργείου Παραπαιδείας.
Καλά τα πιλοτικά προγράμματα της μειονοτικής εκπαίδευσης, όμως και τούτοι οι συμπολίτες μας χρειάζονται επειγόντως γλωσσική και "αριθμητική" επιμόρφωση.
Η οποιαδήποτε ολιγωρία μπορεί να έχει ως συνέπεια το ολοκληρωτικό σακάτεμα της γλώσσας στο εγγύς μέλλον.
Το πρόβλημα με τα "δημοσκαλίσματα" τους είναι ήδη αρκετά έντονο και σε λίγο δεν θα καταλαβαίνει κανείς τί γράφουν και υπογράφουν.
Εκτός κι αν αυτός είναι ο στόχος, η πλήρης "εχεμύθεια" δηλαδή σε ό,τι αφορά τις διάφορες αναθέσεις των δημοτικών έργων και παρέργων που θέλουν να επιβάλουν δημαρχαίοι και παραδημαρχαίοι.
Άκουσον άκουσον!  Σε λίγο θα βγαίνει ο κάθε "δημαρχομανής" και θα μας παραμυθιάζει με κάθε είδους "μυστικοπάθεια" για το καλό των δημοτών ως συνήθως.

Πάντως το τοπικό δημοσιογραφικό ιερατείο όλο παραλιακά το πάει το πράγμα και ούτε που ασχολείται με τις αναθέσεις έργων που γίνονται από άλλους δήμους, όπως π.χ. αυτός της Μύκης.
Λίγο ύποπτο και αφύσικο μου φαίνεται όλα τα "περίεργα" και "ασυνήθιστα" να συμβαίνουν μόνο στους πεδινούς δήμους.
Τί στο διάβολο - σε άλλο κράτος ζούμε εδώ στα ορεινά;
Ή μήπως δεν ξέρουμε το ποιον του πολιτικού προσωπικού που δίνει ρεσιτάλ υποκρισίας και τυχοδιωκτισμού;

Ο ΛΑΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΜΑΦΙΑΣ - ΠΩΣ ΔΕΝΟΝΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΟΜΠΟΙ

https://strogosekretno.com/index.php?p=newsroom&nid=8573

Красимир Иванджийски /Krassimir Ivandjiiski/
Published 18.11.2018
Μεταφράζει ο Γκούγκλης

Δεδομένης της τρέχουσας κατάστασης, αρχίζω φρεσκάροντας τις γνώσεις μας για το δέσιμο κάποιων συγκεκριμένων κόμπων. Κοιτάξτε την παραπάνω εικόνα. Δεν είναι αλιευτικός κόμπος, αλλά ένας κόμπος που είναι πολύ εύκολος στο δέσιμο και ακόμα πιο αποτελεσματικός για την επίλυση των έντονων πολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων. Χρησιμοποιείται ευρέως σε επαναστάσεις, αντεπαναστάσεις, πραξικοπήματα κλπ., μαζί με ένα άλλο παρόμοιο εργαλείο - τη γκιλοτίνα.

Θα είναι εφαρμόσιμος, άραγε, στην επίλυση της άνευ προηγουμένου κρίσης στην οποία μας έριξε η μαφία τα τελευταία χρόνια;

Γιατί επιτέλους ξεπροβάλλει μια κινητοποίηση και συνειδητοποίηση των Βουλγάρων και το ένστικτο της επιβίωσης.

Μήπως είναι αργά; Το πιο σημαντικό είναι ότι είναι υπαρκτή [η αφύπνιση] και θα συνεχιστεί.

Η κατάσταση είναι πραγματικά "αυτοί ή εμείς". Το σπιράλ του αμοιβαίου μίσους θα συνεχίσει να συστρέφεται μέχρι να σπάσει. Βρίσκονται ήδη σε πανικό. Η Βουλγαρία είναι εναντίον τους και αυτοί - εναντίον της.

Και για πρώτη φορά στην ιστορία μας, μιλάμε για έναν πραγματικό πόλεμο εθνικής απελευθέρωσης με όλα τα επιτρεπτά και ανεπίτρεπτα μέσα.

Αυτή είναι η πιο οξεία κοινωνική σύγκρουση από το 1990, η οποία υπήρξε μια κοινωνική επανάσταση εναντίον του εγκληματικού συστήματος και της κυβερνώσας μαφίας.

Η Βουλγαρία βυθίζεται σε βαθιά στασιμότητα, την επιδημία της μεταδοτικής ηλιθιότητας, τη νέα βαρβαρότητα και την πλήρη αποχαύνωση. Τώρα το σύνθημα είναι: "Να τους σκοτώσουμε πριν μας σκοτώσουν."

Μια μικρή ομάδα συμμοριτών κι εχθρών έχει καταλάβει την εξουσία στη Βουλγαρία και καταστρέφει τις δημόσιες και κρατικές δομές. Ο απλός άνθρωπος βρίσκεται αντιμέτωπος με τη γενοκτονία.

Μία μειοψηφία ουραγών καταστρέφει την πλειοψηφία, αποκαλώντας το αυτό "δημοκρατία".

Πραγματικά μας εξοντώνουν. Η Βουλγαρία βρίσκεται στο τέλος της λίστας των χωρών του "τρίτου κόσμου" σε ό,τι αφορά το μέσο προσδόκιμο ζωής - 150η ανάμεσα στις 191 χώρες.

Η φτώχεια έφερε το 50% των Βουλγάρων κάτω από το κοινωνικό ελάχιστο όριο. Η πραγματική ανεργία είναι περίπου 25%. Το ανθρώπινο κεφάλαιο καταστράφηκε ή διέφυγε στο εξωτερικό. Το ακαθάριστο προϊόν, σε σύγκριση με το 1990, μειώθηκε δύο φορές.

Τίποτα δεν αυξάνεται, εκτός από τα εγκλήματα και τον αριθμό των φυλακισμένων, καθώς και την αυθάδεια της μαφίας που νέμεται την εξουσία.

Ο μηχανισμός της αυτοκαταστροφής λειτουργεί σε πλήρη ισχύ. Μόλις σε 30 χρόνια η Βουλγαρία έχει επιστρέψει στην αρχαϊκή κατάσταση της νέας βαρβαρότητας, στην άβυσσο μιας εξωτερικά ελεγχόμενης παρακμής και του χάους.

Όλα καταστράφηκαν - βιομηχανία, παραγωγή, γεωργία, παιδεία, πολιτισμός, δημογραφικοί πόροι, πνευματικό κεφάλαιο.

Νομοτελειακά εμφανίστηκε και η "ελίτ" του νέου συστήματος - συλητές, ψυχοπαθείς, μούτρα που έχουν αρπάξει την ιδιοκτησία δια της ληστείας και της βίας.

Επειδή ο εξωτερικός εχθρός δεν ήθελε να λερώσει τα χέρια του, βρήκε εσωτερικούς υπηρέτες που είχαν την εντολή να καταστρέψουν τη Βουλγαρία. Και εδώ και τριάντα χρόνια μόνο κλέβουν και καταβροχθίζουν. Και αλληλοτρώγονται για ό,τι έχει απομείνει για λεηλασία.

Η πτώση μας σ' αυτήν την τραγικότητα είναι πρωτοφανής και στην Ευρώπη.

Η χώρα μας αντιμετωπίζει μια τρομερή κρίση, η οποία προς το παρόν είναι δύσκολο να καθοριστεί.

Αυτή δεν είναι μια κρίση σαν κι αυτές που η Βουλγαρία έχει περάσει στο παρελθόν. Πρόκειται για μια σκληρή έκφραση της καταστροφής μιας χώρας και της διάλυσης του λαού της.

Ο πόλεμος κατά της Βουλγαρίας διεξάγεται μέσω της διάλυσης του λαού της στα πλαίσια του συστημικού συμμορίτικου καπιταλισμού. Επήλθε κατάλυση της ιστορικής μνήμης, χλευάστηκαν και γελοιοποιήθηκαν τα εθνικά σύμβολα, ηλίθιοι και μωροί σφετερίστηκαν τον εθνικισμό και τον πατριωτισμό, πυροδοτούνται αντικρατικές διαθέσεις και εμπάθεια προς τους θεσμούς, την κυβέρνηση, το στρατό, τα σχολεία, τα νοσοκομεία.

Με τον τρόπο αυτό διαλύθηκε ο κεντρικός ιστός του βουλγαρικού λαού. Από το λαό απέμεινε πληθυσμός ή μάζα ανθρώπων που δεν έχουν διαπροσωπική συνείδηση ​​και συλλογική βούληση, που έχουν χάσει την ικανότητα να σκέφτονται λογικά και να κατανοούν τις αιτιώδεις σχέσεις.

Η διαλυμένη κοινωνία δεν είναι ανταγωνιστική και βιώσιμη. Θα εξαφανιστεί και θα χαθεί αν η τρέχουσα κατάσταση δεν αλλάξει ριζικά.

Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι το πολιτικό και κοινωνικό σύστημα δεν μπορεί πλέον να λειτουργήσει με αυτόν τον τρόπο. "Η αποστολή εξετελέσθη". «Βουλγαρία - χωρίς Βούλγαρους» - αναφέρει η μαφία στα αφεντικά της, η οποία όμως ποτέ δεν αφήνει ίχνη από τα εγκλήματα της και στο εγγύς μέλλον θα "εκκαθαρίσει" και αυτά τα μαφιοζάκια.

Η μόνη ευκαιρία για ανάκαμψη της Βουλγαρίας είναι να προσπαθήσει να συγκεντρώσει δυνάμεις, για να περάσει μέσα από εξυγιαντικό πόλεμο - ο λαός εναντίον της μαφίας, της οποίας ο μίτος μπορεί να ξετυλιχτεί κόβοντας το σπασμένο πυώδες απόστημα, όταν δεν υπάρχουν άλλες μέθοδοι για την απομάκρυνσή του και όταν η μέθοδος της βίας αποδεικνύεται η πιο απλή.

Αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία της Βουλγαρίας να βγει από το φέρετρο της ιστορίας.

Επειδή η μαφία με πιθηκισμούς και ζητωκραυγές δεν παλεύεται. Αυτή καταλαβαίνει μόνο από ξυλοδαρμό, πείνα, κούρεμα και «Καλάσνικοφ».

Η μαφία είναι ο μεγαλύτερος εγκληματίας στη Βουλγαρία - ειλικρινείς εγκληματολόγοι, πολιτικά εκτρώματα, ολιγοφρενείς, περιθωριακοί - τότε και τώρα, που έκλεψαν ό,τι είχαν φτιάξει οι άλλοι για 70 χρόνια και μετέτρεψαν τη χώρα σε γκανγκστερική ζούγκλα που είναι περικυκλωμένη ακόμη και από τζιχαντιστές από το Αφγανιστάν, μέσα στην οποία η διαφθορά σπάει όλα τα παγκόσμια ρεκόρ και το βιοτικό επίπεδο είναι στην τελευταία θέση.

Η Βουλγαρία μετατράπηκε απ' αυτούς τους ηλίθιους σε Jurassic Park της Ευρώπης.

Για την εξολόθρευση της μαφίας επιτρέπονται όλα τα μέσα - νόμιμα και παράνομα, ειρηνικά και βίαια, εσωτερικά και εξωτερικά, κλπ.

Πώς μας κατάντησαν έτσι τέτοιες "κολοκύθες", "πεπόνια", "πατριώτες", ανόητοι και πραγματικά ηλίθιοι;

Η μαφία κατέστρεψε την κρατικότητα. Η Βουλγαρία είναι αβοήθητη εναντίον μιας χούφτας πρωτόγονων. Ο εγκληματικός μαφιόζικος καρκίνος έχει κάνει μεταστάσεις παντού. Μετά το 1990, η χώρα τέθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και κατελήφθη από εσωτερικούς και εξωτερικούς συμμορίτες.

Αυτή είναι η απάντηση στο ερώτημα "Τί πρέπει να κάνουμε;" - "Εμείς αυτούς ή αυτοί εμάς".

Ο πόλεμος είναι μεταξύ ημών και αυτών.

Αυτός είναι ο λόγος που λέμε ότι είμαστε μάρτυρες ενός κλασικού παραδείγματος εθνικοαπελευθερωτικού πολέμου.

Η βάση κάθε έθνους και κράτους είναι ο ανθρώπινος παράγοντας, δηλαδή το δημογραφικό. Τα πράγματα στη Βουλγαρία είναι καταστροφικά. Αυτή είναι η απάντηση στο ερώτημα γιατί στις αρχές του 21ου αιώνα η Βουλγαρία είναι ο ασθενής της Ευρώπης. Τα ποσοστά γεννήσεων στη Βουλγαρία έχουν μειωθεί σε επίπεδα που δεν έχουν καταγραφεί ούτε κατά τη διάρκεια των πολέμων. Χώρα με μεγαλύτερη κρίση στην Ευρώπη τα τελευταία 90 χρόνια δεν υπήρξε. Ούτε θα υπάρξει τα επόμενα 50 χρόνια. Η πραγματική κατάσταση της Βουλγαρίας είναι η ακραία έκφραση αυτού που συμβαίνει με τα περισσότερα έθνη της Ανατολικής Ευρώπης.

Η απάντηση στο ερώτημα "Ποιος φταίει;" και "Τι πρέπει να γίνει;" είναι απλή και τρομερή. Η απάντηση είναι ότι το κράτος της μαφίας πρέπει να σκοτωθεί το συντομότερο δυνατόν ώστε να μην μας σκοτώσει.

Αυτό το κράτος πρέπει να συνθλιβεί και να καταστραφεί χωρίς κανένα έλεος, καθώς δεν είναι ένα φυσιολογικό κράτος, αλλά ένα αντι-κράτος, ένα μεταλλαγμένο κράτος.

Καταλάβαμε την πρώτη θέση σε όλες τις αρνητικές κατατάξεις της ΕΕ: σ​​τη διαφθορά - πρώτοι, στην παραοικονομία - πρώτοι, στα ακριβά δάνεια στην ΕΕ - πρώτοι, στη μείωση της απασχόλησης - πρώτοι, στη ακριβή ενέργεια - πρώτοι. Τελευταίοι στην ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας και της εκπαίδευσης.

Το δικαστικό σύστημα έχει μετατραπεί σε "σβήστρα" για τα εγκλήματα του παρελθόντος και του παρόντος. Επικεφαλής της κυβέρνησης είναι ένας χοντρόκωλος και θρασύς χωριάτης συμμορίτης κι ένα βραδέως αναπτυσσόμενο "αδιάβροχο".

Αυτή είναι και η απάντηση στο "Τι πρέπει να γίνει;".

Μπορεί να διατυπωθεί και αλλιώς. "Εμείς αυτούς ή αυτοί εμάς", καθώς στις δύο ερωτήσεις και στην αλληλουχία τους βρίσκεται η απάντηση.

Εννοείται πως εξωτερικοί παράγοντες έχουν τη δική τους συνολική επίδραση σ' αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας, αλλά είναι ελάχιστη. Επειδή αυτή είναι μια απελπισμένη προσπάθεια των Βουλγάρων να επανακτήσουν πρώτα απ' όλα το δικαίωμα στη ζωή και στην εργασία, να απομακρύνουν από την εξουσία τους ψυχοπαθείς, συμμορίτες, περιθωριακούς, «δημοκράτες», καριερίστες, γραφειοκράτες.

Οι άνθρωποι είναι απελπισμένοι από τη σκυλίσια ζωή, από τη λεηλασία της μαφίας, από την ανεργία, από τα ψέματα, από τη βρυκολακοποίηση, από τη ναρκωτικοποίηση, από το ξεκούτιασμα, από την πορνεία. Είναι απελπισμένοι να παρακολουθούν τη Βουλγαρία να εξαφανίζεται. Και προσπαθούν να αντισταθούν με την ελπίδα να ακουστούν.

Αυτό που συμβαίνει σήμερα στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Βουλγαρίας, είναι επιθανάτια αγωνία. Αυτός είναι ένας μεγαλειώδης πόλεμος σε πλανητική κλίμακα, διότι και η κρίση είναι πλανητική. Η μονομαχία είναι κολοσσιαία, ιστορική, κοσμική.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο λέμε ότι η κρίση είναι συστημική και μπορεί να λυθεί μόνο με την καταστροφή του συστήματος και της "ελίτ" που έχει αναδυθεί απ' αυτό. Η ανθρωπότητα πρέπει να απαλλαγεί από αυτό το παρασιτικό σύστημα.

Τώρα εισέρχεται στην κρίσιμη φάση, η περαιτέρω κατάρρευση του, δηλαδή, θα γίνει με ταχύτητα θερμοπυρηνικής αντίδρασης.

Αυτό ακριβώς είναι που ονομάζουμε "καπιτάληψις" - την καταστροφή του καπιταλιστικού συστήματος σε "αποκαλυπτικές" αναλογίες με την ταχύτητα της θερμοπυρηνικής αντίδρασης.

Είμαστε σε μια εποχή που αλλάζει τις βασικές αρχές της λειτουργίας μας και που το σύνθημα είναι "ο λαός ενάντια στη μαφία".

Αυτός είναι ο στόχος.

Εναντίον της [μαφίας] όλα τα μέσα επιτρέπονται - επιβολή κατάστασης εκτάκτου ανάγκης, διάλυση του κοινοβουλίου, εξέγερση, δολιοφθορά, επανάσταση, δημιουργία κυβέρνησης της κοινωνίας των πολιτών εντός ή εκτός της Βουλγαρίας, συλλήψεις των μαφιόζων και των αρχηγών τους προτού διαφύγουν, λαϊκό δικαστήριο, επαναφορά των λαϊκών συμβουλίων και επιτροπών σε τοπικό επίπεδο, δημιουργία περιφερειακών ομάδων αυτοάμυνας ενάντια στη μαφία γύρω από συλλόγους και ενώσεις αξιωματικών, συνταξιούχων, κυνηγών και αλιέων, ένταξη της αστυνομίας και της χωροφυλακής, των Βουλγάρων μουσουλμάνων και των Ρομά, σε έσχατη ανάγκη εγκατάλειψη της Βουλγαρίας και δράση από το εξωτερικό ...

Γι' αυτό λέμε - η μαφία πρέπει να καταστραφεί. Όλα τα μέσα είναι επιτρεπτά και νόμιμα.

Εμείς αυτούς ή αυτοί εμάς...

Και κοιτάξτε άλλη μία φορά πώς δένεται ο προαναφερθείς κόμπος...