Μετάφραση από τη σελίδα 8 του 11ου φύλλου της εφημερίδας "Златоградски Вестник"
Του Εφήμ Ούσεβ
Ο συγγραφέας Αντόν Στρασιμίροβ γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1872.
Ανάμεσα στα πολλά πράγματα που γνωρίζουμε γι 'αυτόν, ας πούμε ότι ήταν και ο πρώτος που έγραψε ένα έργο τέχνης για τους Βούλγαρους μουσουλμάνους της Ροδόπης - το θρυλικό έργο "Τα ανάκτορα του Ραμαντάν μπέη".
Ωστόσο, τα εθνοψυχολογικά άρθρα και βιβλία του είναι ελάχιστα γνωστά, ένα οδοιπορικό εκ των οποίων "στα νότια εδάφη" (1913), επίσης για τη Ροδόπη, «κραυγάζει» από καιρό για μια νέα έκδοση.
Ανάμεσα στις ιστορίες του για τη Ροδόπη είναι οι "Χούμπτσα", "Τσιλ Τεπέ", "Ανά την Ροδόπη".
Από τα πιο πρόσφατα χρόνια, το 1993, το βιβλίο του "Οι Άνθρωποί μας" εκδόθηκε ξανά, αφιερωμένο όχι μόνο στον τρόπο ζωής και τη λαϊκή ψυχολογία των Βουλγάρων, αλλά επίσης εξετάζει λεπτομερώς τις διαλεκτικές ομάδες του βουλγαρικού λαού - Ροδοπαίοι, Σόπoι, Μυσοί (Μοισοί), Θράκες, «Ρούπτσι», «Μιάτσι», Μακεδόνες.
Είναι επίσης ελάχιστα γνωστό το γεγονός ότι ως ειδικός στο Υπουργείο Σιδηροδρόμων στάλθηκε στη Ροδόπη με αποστολή να διερευνήσει τις δυνατότητες για έναν μελλοντικό σιδηρόδρομο της Ροδόπης, μετά από το οποίο έγραψε τη μελέτη του «Το κέντρο της περιοχής της Ροδόπης και η χάραξη του κεντρικού σιδηροδρόμου της Ροδόπης». Η ίδια μελέτη εκδίδεται στο υπ' αριθμό 9-10 βιβλίο της υπηρεσιακής "Συλλογής σιδηροδρόμων" (1913-1914), στο αναφερόμενο ως "Ανεπίσημο τμήμα", στη σελίδα 614. Και είναι φυσικά απρόσιτο στους αναγνώστες. Ωστόσο, το έργο του μπορεί να διαβαστεί στο Μέρος ΙΙ της ιστορικής σειράς "Σελίδες του Ζλατογκράντ" (2016), με τίτλο "Νταρίντερε ως το κέντρο της περιοχής της Ροδόπης".
Στο Μέρος IV των ίδιων "Σελίδων του Ζλατογκράντ" (2020), μπορείτε να βρείτε το εξίσου άγνωστο άρθρο του με τίτλο "Για τα ορυκτά και μεταλλευτικά ευρήματα της Ροδόπης" (1913).
Αλλά αν όλα αυτά μπορούν να βρεθούν και να διαβαστούν, δύσκολα θα βρείτε και θα διαβάσετε κάπου ότι ο Αντόν Στρασιμίροβ ήταν ο πρώτος δήμαρχος της πόλης της Ξάνθης στο Αιγαίο, σε μια εποχή μεταξύ των δύο παγκόσμιων πολέμων, όταν την ίδια στιγμή δήμαρχος της Κομοτηνής ήταν ο εκ του χωριού Πέτκοβο της Ροδόπης Γκεόργκι Ποπαναστάσοβ.
Aργότερα, σύμφωνα με τη μαρτυρία του τοπικού ιστορικού Πέταρ Μαρίνοβ, ο Στρασιμίροβ έγραψε μια επιστολή στον δήμο του Σμόλιαν, για να του δώσει ένα μέρος "κοντά στα αρχοντικά ανάκτορα" για να φτιάξει ένα μικρό σπίτι όπου θα μπορούσε να περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Δυστυχώς, αντί για τη Ροδόπη, την οποία αγαπούσε τόσο πολύ, το πεπρωμένο του τον είχε οδηγήσει να τελειώσει τις γήινες μέρες του στη Βιέννη, όπου οι φίλοι του τον είχαν στείλει για θεραπεία ...
Μπορούμε να πούμε ότι ο διάσημος συγγραφέας μας είναι ο νονός του Ζλατογκράντ - ως συμμετέχων στην επιτροπή μετονομασίας των οικισμών στη χώρα (1934), η πρόταση του ήταν για την πόλη και το τότε περιφερειακό κέντρο Νταρίντερε να πάρει το σημερινό του όνομα.
Προφανώς αργότερα δεν ξεχνούμε το "χρέος" μας απέναντι του, τον ευχαριστούμε γι 'αυτό και ένα από τα χωριά στο Ζλατογκράντ πήρε το όνομά του - το σημερινό χωριό του Στρασιμίρ.
Γι' αυτό και το σημερινό αφιέρωμα μας στη μνήμη αυτής της ανήσυχης και απείρως ενδιαφέρουσας και ταλαντούχας προσωπικότητας της βουλγαρικής ιστορίας.